یک ستاره چگونه متولد میشود ؟

بعد از تقریبا نیم میلیون سال از ابتدای کیهان بعد از بیگ بنگ جهان کم کم منبسط شد و سرد شد تا ابرهای گازی بتوانند تحت گرانششان متراکم شوند .
اینها بذر کهکشانهای اولیه بودند . در لابه لای این ابرها و در محدوده های کوچکتر اولین ستارگان شروع به شکل گیری کردند .

هر قدر این ابرهای گازی متراکم تر میشدند داغتر هم میشدند . زمانی که دمای انها به 100000 درجه رسید الکترونها دیگر نمیتوانستند به دور هسته های هیدروژن و هلیوم بگردند و اتمها متلاشی و پلاسمایی از هسته خالص و الکترونها را به جا میگذاشتند گاز داغ در تلاش است به سمت بیرون منبسط شود اما برای مجموعه ابرهای گازی که به قدر کافی سنگین هستند گرانش مانع این کار میشود .

از انجایی که پروتون ها بار مثبتی دارند همدیگر را دفع میکنند . اما هر قدر فروپاشی پیش میرود دما هم زیاد میشود و پروتون ها سریعتر حرکت میکنند … نهایتا در دمایی معادل چند میلیون درجه پروتونها انقدر سریع حرکت میکنند که نیروی هسته ای عنان کار را به دست میگیرد .
اینجاست که دو پروتون در قبال هم عکس العمل نشان میدهند .یکی از انها پوزیترون و نوترینو تبدیل به نوترون میشود . پروتون و نوترون تحت نیروی هسته ای قوی همجوشی کرده و دوترون ( هسته سنگین تر هیدروژن ) را به وجود میاورند .

این فرایند انرژی زیادی را ساتع میکند . دوترون مایل هست با پروتون دیگری همجوشی بکند و هسته سبک هلیوم را تشکیل دهند .
هسته های هلیوم جفت شده و بعد از گسیل دو پروتون به هلیوم معمولی تبدیل میشود .
هر مرحله فرایند همجوشی انرژی مداوم بیشتری ساتع میکند .
پوزیترونی که در ابتدای این فرایندها شکل گرفت با الکترونهای موجود در پلاسمای محیط همجوشی کرده و یک جفت فوتون ازاد میکند و انرژی هم ازاد میگردد.

یک ستاره چگونه متولد میشود ؟
اینجا یک ستاره هست  همجوشی هسته ای سوخت مرکزی هسته یک ستاره را به وجود میاورد . و در مقابل فروپاشی گرانشی ایستادگی میکند .